1 โยบตอบว่า พระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่ แล้วโยบตอบว่า2 “พวกท่านจะทรมานข้าและบดขยี้ข้าด้วยถ้อยคำนานสักเท่าใด?3 ท่านทั้งหลายพูดสบประมาทข้าสิบหนแล้วและที่ทำผิดแก่ข้านั้น ท่านก็ไม่อายเลย4 ถ้าแม้ว่าข้าหลงทำผิดจริงความผิดของข้าก็อยู่กับข้า5 ถ้าท่านทั้งหลายยกตัวข่มข้าและใช้ความต่ำต้อยของข้าปรักปรำข้า6 จงทราบเถิดว่า พระเจ้าทรงผิดต่อข้าและได้เอาตาข่ายล้อมข้าไว้7 ดูเถิด ข้าร้องออกมาว่า ‘ทารุณจริง’ แต่ไม่มีผู้ใดฟังข้าร้องให้ช่วย แต่ไม่มีความยุติธรรม8 พระองค์ทรงก่อกำแพงกั้นทางข้าไว้ ข้าจึงข้ามไปไม่ได้และพระองค์ทรงให้ทางของข้ามืดไป9 พระองค์ทรงปลดศักดิ์ศรีไปจากข้าและถอดมงกุฎจากศีรษะของข้า10 พระองค์ทรงพังข้าลงเสียทุกด้าน และข้าก็สิ้นไปพระองค์ทรงถอนความหวังของข้าเหมือนถอนต้นไม้11 พระพิโรธของพระองค์พลุ่งขึ้นใส่ข้าและทรงนับข้าเป็นปรปักษ์ของพระองค์12 กองทหารของพระองค์ประดังเข้ามาเขาทั้งหลายก่อเชิงเทินต่อสู้ข้าและตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า13 “พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าออกห่างจากข้าเพื่อนของข้าก็หมางเมินข้าไป14 ญาติของข้าผละหนีและเพื่อนของข้าก็ทิ้งข้า15 แขกในบ้านและสาวใช้ของข้านับข้าเป็นคนต่างถิ่นข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา16 ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบข้าข้าต้องวิงวอนเขาด้วยปากของข้า17 ลมหายใจของข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้าและข้าเป็นที่รังเกียจแก่พี่น้องของข้าเอง18 แม้เด็กๆ ก็ดูหมิ่นข้าเมื่อข้าลุกขึ้น พวกเขาก็เย้ยหยันข้า19 สหายสนิททั้งสิ้นของข้ารังเกียจข้าและคนเหล่านั้นที่ข้ารัก เขาหันหลังให้ข้า20 กระดูกของข้าเกาะติดหนังและติดเนื้อของข้าและข้ารอดมาได้อย่างหวุดหวิดภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า และข้าหลบหนีได้ด้วยหนังแห่งฟันของข้า อาจหมายความว่า รอดชีวิตมาแต่ตัว ไม่เหลืออะไรเลย21 โอ ท่านผู้เป็นสหายของข้า สงสารข้าเถิด สงสารข้าเถิดเพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าได้แตะต้องข้า22 ทำไมท่านทั้งหลายจึงไล่ตามข้าอย่างพระเจ้าทรงไล่ข้า?ทำไมท่านยังไม่อิ่มเนื้อของข้า?แปลได้อีกว่า ทำไมท่านยังจู่โจมข้า?23 “โอ ข้าอยากให้ถ้อยคำของข้าถูกบันทึกไว้โอ ข้าอยากให้จารึกไว้ในหนังสือ24 มันจะถูกสลักไว้บนศิลาอย่างถาวรด้วยปากกาเหล็กและตะกั่ว25 แต่ข้าเองทราบว่า พระผู้ไถ่ของข้าทรงพระชนม์อยู่และในที่สุดพระองค์จะทรงปรากฏบนแผ่นดินโลก26 และหลังจากผิวหนังของข้าถูกทำลายไปอย่างนี้แล้วในเนื้อหนังของข้าแปลได้อีกว่า แล้วโดยปราศจากเนื้อหนัง ข้าจะเห็นพระเจ้า27 ผู้ซึ่งข้าจะได้เห็นเองและดวงตาข้าจะได้เห็น ไม่ใช่คนอื่นจิตใจข้าภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ไตของข้าก็ห่อเหี่ยวอยู่ภายใน28 เมื่อท่านทั้งหลายว่า ‘เราจะข่มเหงเขาได้อย่างไร?’และ ‘ต้นตอของเรื่องก็พบอยู่ที่เขา’29 จงกลัวดาบเถิด เพราะพระพิโรธนำโทษของดาบมาเพื่อท่านจะทราบว่ามีการพิพากษา”