1 โยบตอบว่า บ่อยครั้งที่คนอธรรมไม่ถูกลงโทษ แล้วโยบตอบว่า2 “ขอฟังถ้อยคำของข้าให้ดีและให้คำนี้ปลอบใจพวกท่าน3 ขออดทนหน่อย และข้าจะพูดและเมื่อข้าพูดแล้ว ก็เยาะเย้ยต่อไปเถอะ4 ส่วนข้านี้ ข้าบ่นต่อว่ามนุษย์หรือ?ไฉนข้าจึงไม่ควรหุนหัน?5 มองดูข้าซี และจงตกตะลึงเถิดและจงเอามือปิดปาก6 เมื่อระลึกขึ้นมาได้ ข้าก็หวาดผวาและเนื้อตัวข้าสั่นระริก7 ไฉนพวกคนอธรรมจึงมีชีวิตอยู่เออ จนแก่เฒ่า และเจริญมีกำลังมากขึ้น?8 ลูกหลานของเขาก็ตั้งมั่นคงอยู่ต่อหน้าเขาและเชื้อสายของเขาก็อยู่ต่อหน้าต่อตาเขา9 เรือนของเขาก็ปลอดจากความกลัวและไม้เรียวของพระเจ้าก็ไม่อยู่บนเขา10 พ่อวัวของเขาผสมพันธุ์ ไม่มีพลาดแม่วัวของเขาตกลูก ไม่มีแท้ง11 เขาส่งเด็กเล็กออกไปอยู่อย่างฝูงแพะแกะและเด็กๆ ของเขาก็เต้นรำ12 เขาร้องเพลงประสานเสียงรำมะนากลองขึงหนังหน้าเดียว รูปกลมแป้นและพิณเขาคู่และเปรมปรีดิ์ตามเสียงปี่13 เขามั่งมีศรีสุขตลอดวันเวลาของเขาและลงไปยังแดนคนตายอย่างสงบ14 เขาทูลพระเจ้าว่า ‘ขอไปเสียจากเราเพราะเราไม่ปรารถนาความรู้ในทางของพระองค์15 องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์คืออะไร ที่เราจะต้องปรนนิบัติพระองค์พระองค์ ในข้อนี้และข้อ 19 เป็นคำสรรพนามบุรุษที่สาม?ถ้าเราอธิษฐานต่อพระองค์ เราจะได้ประโยชน์อะไร?’16 ดูเถิด ความเจริญมิได้อยู่ในกำมือพวกเขาหรือ?คำปรึกษาของคนอธรรมอยู่ห่างไกลจากข้า17 “ตะเกียงของคนอธรรมดับบ่อยเท่าใด?ความยากลำบากมาเหนือเขาบ่อยเท่าใด?พระเจ้าทรงแจกจ่ายความเจ็บปวดด้วยพระพิโรธบ่อยเท่าใด?18 เขาเป็นเหมือนฟางที่ลมพัดไปและเป็นเหมือนแกลบที่พายุพัดไปบ่อยเท่าใด?19 ท่านว่า ‘พระเจ้าทรงสะสมความบาปชั่วของเขาไว้ให้ลูกหลานของเขา’ขอพระองค์ทรงตอบแทนแก่เขาทั้งหลายเองเพื่อเขาทั้งหลายจะได้ทราบ20 ขอให้นัยน์ตาของเขาเห็นความพินาศของเขาและให้เขาดื่มพระพิโรธขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์21 เพราะเขาจะสนใจอะไรเกี่ยวกับเชื้อสายที่เกิดมาภายหลังเมื่อจำนวนเดือนของเขาถูกตัดขาดเสียแล้ว22 ผู้ใดจะอาจสอนความรู้แด่พระเจ้าเมื่อพระองค์ทรงพิพากษาผู้อยู่ในที่สูง?23 คนหนึ่งตายเมื่อยังแข็งแรงเต็มที่สบายและปลอดภัยทั้งสิ้น24 ตัวของเขาเต็มด้วยน้ำนมและไขกระดูกของเขาก็ชุ่ม25 อีกคนหนึ่งตายด้วยใจขมขื่นไม่เคยได้ชิมของดี26 เขาทั้งสองนอนลงในผงคลีดินเหมือนกันและตัวหนอนก็คลุมเขาทั้งสองไว้27 “ดูเถิด ข้ารู้ความคิดของพวกท่านและอุบายของท่านที่จะทำผิดต่อข้า28 เพราะท่านว่า ‘วังของเจ้านายอยู่ที่ไหน?เต็นท์ซึ่งคนอธรรมอาศัยนั้นอยู่ที่ไหน?’29 ท่านมิได้ถามนักเดินทางและท่านไม่ได้รับสักขีพยานของเขาหรือ?30 ว่าในคราวที่เกิดภัยพิบัตินั้น คนอธรรมมักรอดได้ในวันแห่งพระพิโรธ เขาก็ได้รับการช่วยให้พ้น31 ผู้ใดแจ้งวิธีการของเขาให้เขาฟัง?และผู้ใดสนองเขาในสิ่งที่เขาได้ทำ?32 และเมื่อคนหามเขาไปยังหลุมศพก็มียามเฝ้าที่อุโมงค์33 สำหรับเขา ก้อนดินที่หุบเขาหมายถึง ดินที่ปกคลุมหลุมศพก็เบาสบายคนทั้งปวงตามเขาไปและคนที่ไปข้างหน้าก็นับไม่ถ้วน34 แล้วทำไมท่านจะมาปลอบใจข้าด้วยสิ่งว่างเปล่า?คำตอบของท่านไม่มีอะไรเหลือแล้ว นอกจากการหลอกลวง”