1 โยบทูลขอการปลดปล่อย จิตวิญญาณข้าแตกดับ วันเวลาของข้าก็จบลงหลุมศพพร้อมสำหรับข้าแล้ว2 แน่ละ คนมักเยาะเย้ยก็อยู่รอบข้านี่เองและดวงตาข้าก็จ้องอยู่ที่การยั่วเย้าของเขา3 “ขอทรงวางของประกันเพื่อข้าพระองค์กับพระองค์มีผู้ใดเล่าจะประกันให้ข้าพระองค์?4 เพราะพระองค์ทรงปิดใจเขา เขาจึงไม่เข้าใจฉะนั้นพระองค์จะไม่ทรงให้เขาชนะ5 ผู้ที่หักหลังเพื่อนเพื่อจะได้ส่วนแบ่งดวงตาลูกหลานของเขาจะมืดมัว6 “พระองค์ทรงทำให้ข้าเป็นขี้ปากชนชาติทั้งหลายและเขาถ่มน้ำลายรดหน้าข้า7 ดวงตาของข้ามืดมัวด้วยความโศกสลดและแขนขาของข้าก็บอบบางดังกิ่งไม้ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า และอวัยวะทั้งสิ้นของข้าก็เหมือนเงา8 คนเที่ยงธรรมจะตกตะลึงด้วยเรื่องนี้และคนไร้ผิดจะเร้าตัวขึ้นสู้คนอธรรม9 คนชอบธรรมจะยึดมั่นอยู่กับทางของเขาและผู้มีมือสะอาดก็จะแข็งแรงยิ่งขึ้น10 แต่ท่านทุกคน จงกลับมาอีกข้าจะไม่พบคนมีปัญญาในพวกท่าน11 วันเวลาของข้าก็ผ่านไป แผนงานของข้าก็แตกหักคือความปรารถนาในใจของข้านั้น12 เขาทั้งหลายทำกลางคืนให้เป็นกลางวันความสว่างนั้นก็ใกล้เป็นความมืด13 ถ้าข้าจะมองแดนคนตายให้เป็นบ้านของข้าถ้าข้าจะกางที่นอนออกในความมืด14 ถ้าข้าพูดกับหลุมมรณะว่า ‘เจ้าเป็นพ่อของข้า’และพูดกับหนอนว่า ‘แม่ของข้า’ และ ‘พี่สาวของข้า’15 แล้วความหวังของข้าอยู่ที่ไหนเล่า?ผู้ใดจะเห็นความหวังของข้า?16 มันจะลงไปสู่ประตูแดนคนตายหรือ?เราจะลงไปด้วยกันในผงคลีดินหรือ?”