1 การเชิญชวนของปัญญาและความโง่ ปัญญาได้สร้างเรือนของเธอแล้วเธอได้ตั้งเสาเจ็ดต้น2 ปัญญาได้ฆ่าสัตว์ของเธอ ได้ประสมเหล้าองุ่นของเธอได้จัดโต๊ะของเธอแล้วด้วย3 และได้ส่งสาวใช้ของเธอออกไปส่งเสียงเรียกจากที่สูงในเมือง4 ว่า “ผู้ใดที่เป็นคนเขลา ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”เธอพูดกับผู้ที่ไร้สามัญสำนึกว่า5 “มาเถอะ มารับประทานขนมปังของเราและดื่มเหล้าองุ่นที่เราได้ประสม6 จงทิ้งความเขลาเสีย และดำรงชีวิตอยู่ดำเนินในทางของความรอบรู้นั้นเถิด”7 ผู้ที่ว่ากล่าวคนมักเยาะเย้ย จะได้รับการดูหมิ่นและผู้ที่ตักเตือนคนชั่วร้ายจะถูกกล่าวหยาบช้า8 อย่าตักเตือนคนมักเยาะเย้ย เพราะเขาจะเกลียดเจ้าจงตักเตือนปราชญ์ และเขาจะรักเจ้า9 จงให้คำสั่งสอนแก่ปราชญ์และเขาจะฉลาดยิ่งขึ้นจงสอนคนชอบธรรมและเขาจะเพิ่มการเรียนรู้มากขึ้น10 ความยำเกรงพระเจ้า เป็นที่เริ่มต้นของปัญญา โยบ 28:28; สดด. 111:10; สภษ. 1:7และซึ่งรู้จักองค์บริสุทธิ์ เป็นความรอบรู้11 เนื่องจากเรา วันคืนของเจ้าจะเพิ่มทวีคูณและปีเดือนแห่งชีวิตของเจ้าจะเพิ่มพูน12 ถ้าเจ้าฉลาด เจ้าก็ฉลาดเพื่อตนเองถ้าเจ้าเยาะเย้ย เจ้าก็จะทนแต่ลำพัง13 หญิงโง่นั้นเสียงเอ็ดอึงนางปล่อยตัวและไม่รู้จักอาย14 นางนั่งที่ประตูเรือนของนางและ ณ ที่สูงในเมือง15 พลางร้องเรียกบรรดาผู้ที่ผ่านไปผู้เดินตรงไปตามทางของเขา16 ว่า “ผู้ใดที่เป็นคนเขลา ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”นางพูดกับเขาผู้ไร้สามัญสำนึก17 ว่า “น้ำที่ขโมยมาหวานดีและขนมที่รับประทานในที่ลับก็อร่อย”18 แต่เขาไม่ทราบว่าคนตายอยู่ที่นั่นและแขกของนางก็อยู่ในห้วงลึกของแดนผู้ตาย