1 คนอธรรมและคนชอบธรรม คนอธรรมหนีเมื่อไม่มีใครไล่ตามแต่คนชอบธรรมกล้าหาญอย่างสิงห์หนุ่ม2 เมื่อแผ่นดินเกิดจลาจลก็มีผู้ครอบครองหลายคนแต่โดยอาศัยคนที่มีความเข้าใจและความรู้แผ่นดินนั้นจะยืนยง3 คนยากจนที่ข่มเหงคนจนก็เหมือนฝนที่ซัดลงมาทำลายพืชผล4 คนที่ทิ้งธรรมบัญญัติย่อมสรรเสริญคนอธรรมแต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติย่อมต่อสู้พวกเขา5 คนชั่วไม่เข้าใจความยุติธรรมแต่คนที่แสวงหาพระยาห์เวห์จะเข้าใจถี่ถ้วน6 คนยากจนที่ดำเนินในความซื่อสัตย์ของเขาก็ดีกว่าคนที่คดโกงในทางของตนแล้วมั่งคั่ง7 บุตรที่เฝ้ารักษาธรรมบัญญัติเป็นคนฉลาดแต่เพื่อนของคนตะกละทำให้บิดาของตนขายหน้า8 คนที่ทวีทรัพย์สมบัติของตนด้วยดอกเบี้ยและการขูดรีดก็ได้รวบรวมทรัพย์นั้นไว้ให้ผู้ที่เมตตาคนจน9 ถ้าผู้ใดไม่ฟังธรรมบัญญัติแม้คำอธิษฐานของเขาก็เป็นที่น่าสะอิดสะเอียน10 คนที่นำคนเที่ยงธรรมหลงเข้าไปในทางชั่วก็จะตกลงในหลุมของเขาเองแต่คนดีพร้อมจะได้รับสิ่งดีเป็นมรดก11 คนมั่งคั่งก็มีปัญญาในสายตาของตนเองแต่คนยากจนผู้มีความเข้าใจจะรู้จักเขาแจ่มแจ้ง12 เมื่อคนชอบธรรมชนะภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เปรมปรีดิ์ ความรุ่งเรืองก็มีมากขึ้นแต่เมื่อคนอธรรมเรืองอำนาจ คนก็ซ่อนตัวเสีย13 ผู้ซ่อนการละเมิดของตนไว้จะไม่เจริญแต่ผู้สารภาพและทิ้งมันจะได้ความกรุณา14 คนที่เกรงกลัวพระเจ้าอยู่เสมอก็เป็นสุขแต่คนที่ทำใจตนให้แข็งกระด้างจะตกในความยากลำบาก15 คนอธรรมที่ปกครองประชาชนผู้ยากจนก็เหมือนสิงโตคำรามหรือหมีโถมใส่เหยื่อ16 เจ้านายที่ขาดความเข้าใจก็เป็นผู้บีบบังคับตัวฉกาจแต่คนที่เกลียดสิ่งที่ได้มาโดยไม่ชอบธรรมย่อมมีชีวิตยืนยาว17 คนที่มีความผิดในเรื่องฆาตกรรมภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า คนที่ถูกกดดันเรื่องโลหิตของคนอื่นจะหลบหนีไปจนตายอย่าให้ใครช่วยเขาเลย18 คนที่ดำเนินชีวิตอย่างไร้ตำหนิจะได้รับการช่วยกู้แต่คนคดโกงในทางของเขาจะล้มลงอย่างฉับพลัน19 คนที่ไถนาของตนจะมีอาหารบริบูรณ์แต่คนที่ติดตามสิ่งไร้ค่าจะยิ่งยากจน20 คนซื่อสัตย์จะได้รับพระพรมากมายแต่คนที่รีบเร่งรวยทางลัดจะถูกลงโทษ21 การลำเอียงนั้นไม่ดีคนอาจทำผิดเพราะอาหารชิ้นหนึ่งก็เป็นได้22 คนตระหนี่เร่งหาทรัพย์สมบัติและไม่ทราบว่าความขัดสนจะมาถึงเขา23 ผู้ที่ตักเตือนคนอื่น จะได้รับความโปรดปรานภายหลังมากกว่าผู้ที่ใช้ลิ้นป้อยอ24 คนที่ขโมยของของบิดาหรือมารดาของตนและพูดว่า “อย่างนี้ไม่ผิด”เขาก็เป็นเพื่อนของนักทำลาย25 คนโลภเร้าให้เกิดการวิวาทแต่ผู้ที่วางใจในพระยาห์เวห์จะเจริญรุ่งเรือง26 คนที่เชื่อใจตัวเองเป็นคนโง่แต่คนที่ดำเนินชีวิตอย่างมีปัญญาจะปลอดภัย27 ผู้ที่ให้แก่คนยากจนจะไม่ขัดสนแต่ผู้ที่เพิกเฉยจะถูกแช่งสาปมาก28 เมื่อคนอธรรมเรืองอำนาจ คนก็ซ่อนตัวเสียแต่เมื่อเขาทั้งหลายพินาศไป คนชอบธรรมก็ทวีขึ้น