1 บรรดาสุภาษิตของซาโลมอน1 พกษ.4:32 ผู้เป็นกษัตริย์แห่งอิสราเอลและโอรสของดาวิด2 บทนำ เพื่อให้รู้จักปัญญาและการสั่งสอนเพื่อให้เข้าใจถ้อยคำแห่งความรอบรู้3 เพื่อรับการสั่งสอนให้ฉลาดในเรื่องความชอบธรรม ความยุติธรรมและความเที่ยงธรรม4 เพื่อให้ความสุขุมแก่คนรู้น้อยคนอ่อนประสบการณ์ที่ถูกชักจูงได้ง่ายไม่ว่าจะในทางดีหรือทางร้ายให้ความรู้และความเฉลียวฉลาดแก่คนหนุ่ม5 คนมีปัญญาจะได้ยินและเพิ่มพูนการเรียนรู้และคนที่มีความเข้าใจจะได้การชี้แนะ6 เพื่อให้เข้าใจสุภาษิตและอุปมาทั้งถ้อยคำของคนมีปัญญาและปริศนาของพวกเขา7 ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้โยบ28:28; สดด.111:10; สภษ.9:10คนโง่ย่อมดูหมิ่นปัญญาและการสั่งสอน8 คำตักเตือนให้ระวังเพื่อนที่ไม่ดี ลูกเอ๋ยภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ลูกชายของข้า จงฟังคำสั่งสอนของพ่อเจ้าและอย่าทิ้งคำสอนของแม่เจ้า9 เพราะสองสิ่งนั้นเป็นมงคลงามที่ศีรษะเจ้าเป็นสร้อยรอบคอเจ้า10 ลูกเอ๋ย ถ้าคนบาปล่อชวนเจ้าอย่าได้ยอมตาม11 ถ้าพวกเขาพูดว่า “มากับเราเถิด ให้เราหมอบคอยเอาเลือดคนให้เราซุ่มทำร้ายคนบริสุทธิ์เล่นแปลได้อีกว่า โดยไม่มีสาเหตุเถิด12 ให้เรากลืนพวกเขาทั้งเป็นอย่างแดนคนตายและกลืนเขาทั้งตัว อย่างคนเหล่านั้นที่ลงหลุมมรณา13 เราจะพบของล้ำค่าทุกอย่างเราจะบรรจุบ้านเราให้เต็มด้วยของที่ปล้นมาได้14 จงเข้าส่วนกับเราภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า จงทอดสลากท่ามกลางเรา นี่เป็นวิธีจับฉลากแบ่งสิ่งที่ได้มาแก่กันและกันเราทุกคนจะมีเงินถุงเดียวกัน”15 ลูกเอ๋ย อย่าเดินในทางนั้นกับพวกเขาจงยั้งเท้าของเจ้าจากวิถีของพวกเขา16 เพราะว่าเท้าของพวกเขาวิ่งไปหาความชั่วร้ายและพวกเขารีบเร่งไปฆ่าคน17 เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะขึงข่ายให้นกเห็น18 แต่คนเหล่านี้หมอบคอยเอาเลือดตนเองพวกเขาซุ่มทำร้ายชีวิตตัวเอง19 ทางของทุกคนที่หากำไรด้วยความทารุณโหดร้าย ก็อย่างนี้แหละมันย่อมคร่าเอาชีวิตเจ้าของนั้นเอง20 เสียงเรียกของปัญญา ปัญญาพระธรรมสุภาษิตเปรียบปัญญาเป็นเหมือนผู้หญิง ที่เชิญชวนคนอ่อนประสบการณ์ ให้มารับคำแนะนำที่มีประโยชน์ต่อชีวิตจากเธอร้องเสียงดังอยู่ที่ถนนเธอเปล่งเสียงของเธอที่ลานเมือง21 เธอร้องเรียกอยู่ตามหัวถนนที่จอแจเธอกล่าวถ้อยคำที่ทางเข้าประตูเมืองว่าสภษ.8:1-322 “คนรู้น้อยเอ๋ย พวกเจ้าจะรักความรู้น้อยไปนานเท่าไร?คนที่ชอบเยาะเย้ยจะพอใจในการเยาะเย้ยไปนานเท่าไร?และคนโง่จะเกลียดความรู้นานเท่าไร?23 จงหันมาสนใจคำตักเตือนของข้านี่แน่ะ ข้าจะเทความคิดของข้าให้เจ้าทั้งหลายข้าจะให้ถ้อยคำของข้าแจ้งแก่พวกเจ้า24 เพราะข้าได้เรียกแล้ว แต่พวกเจ้าปฏิเสธข้ายื่นมือออก แต่ไม่มีใครใส่ใจ25 พวกเจ้าเพิกเฉยคำแนะนำทุกอย่างของข้าและไม่ยอมรับคำตักเตือนของข้าเลย26 ข้าเองจะหัวเราะเยาะความหายนะของพวกเจ้าข้าจะเยาะเย้ยเมื่อความกลัวมาถึงพวกเจ้า27 เมื่อความกลัวมากระทบพวกเจ้าอย่างพายุร้ายและความหายนะของพวกเจ้ามาถึงอย่างพายุหมุนเมื่อความทุกข์และความระทมใจมาเหนือพวกเจ้า28 แล้วพวกเขาจะร้องเรียกข้า แต่ข้าจะไม่ตอบพวกเขาจะแสวงหาข้า แต่จะไม่พบข้า29 เพราะว่าพวกเขาเกลียดความรู้และไม่เลือกเอาความยำเกรงพระยาห์เวห์30 พวกเขาไม่ยอมรับคำแนะนำของข้าเลยแต่กลับดูหมิ่นคำตักเตือนทุกอย่างของข้า31 เพราะฉะนั้น พวกเขาจะกินผลแห่งทางของตนเองและอิ่มด้วยความคิดเห็นของพวกเขาเอง32 เพราะการที่คนรู้น้อยหันเหจากทางที่ถูกต้องก็นำความพินาศมาสู่ตนเองและการที่คนโง่หลงเพลิดเพลินก็ทำลายตนเอง33 แต่ผู้ที่ฟังข้า จะอยู่อย่างปลอดภัยและอยู่อย่างสงบสุข ไม่กลัวสิ่งร้ายใดๆ ”