1 จะพบปัญญาได้ที่ไหน? “แน่ละ มีเหมืองสำหรับแร่เงินและมีที่สำหรับทองคำที่เขาถลุง2 เหล็กเขาเอามาจากดินและทองแดงเขาหลอมเอาจากหิน3 มนุษย์กำจัดความมืดและค้นหาไปยังที่ไกลสุดค้นแร่ดิบในที่มืดครึ้มและที่มืดทึบ4 เขาขุดปล่องไกลจากที่คนอาศัยคนสัญจรไปมาลืมเขาแล้วเขาห้อยโหนแกว่งไกวอยู่ไกลจากผู้คน5 แผ่นดินนั้นมีอาหารออกมาแต่ข้างใต้ก็สับสนอย่างถูกไฟไหม้6 ก้อนหินของที่นั่นเป็นที่อยู่ของไพลินและมันมีผงทองคำ7 “เหยี่ยวไม่รู้จักทางนั้นและตาของเหยี่ยวดำก็หาเห็นไม่8 สัตว์ป่าที่งามสง่าไม่เหยียบที่นั่นสิงห์ไม่ผ่านไปที่นั่น9 “เขายื่นมือไปที่หินแข็งและคว่ำภูเขาลงถึงราก10 เขาขุดร่องน้ำในศิลาและดวงตาเขาเห็นของล้ำค่าทุกอย่าง11 เขากั้นตาน้ำไว้แล้วสิ่งที่ซ่อนเร้นก็ปรากฏแจ้งภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า และสิ่งที่ถูกซ่อน เขานำออกมาสู่ความสว่าง12 “แต่จะพบปัญญาได้ที่ไหน?และความเข้าใจอยู่ที่ไหน?13 มนุษย์ไม่รู้จักคุณค่าของปัญญาและในแผ่นดินของคนเป็นก็หาไม่พบ14 ที่ลึกพูดว่า “ที่ข้าไม่มี”และทะเลกล่าวว่า “ไม่อยู่กับข้า”15 จะเอาทองซื้อก็ไม่ได้และจะชั่งเงินให้ตามราคาก็ไม่ได้16 จะตีราคาเป็นทองคำเมืองโอฟีร์ก็ไม่ได้หรือเป็นโอนิกซ์ล้ำค่า หรือไพลินก็ไม่ได้17 จะเทียบเท่าทองคำและแก้วก็ไม่ได้หรือจะแลกกับเครื่องทองคำนพคุณก็ไม่ได้18 อย่าเอ่ยถึงกัลปังหาและแก้วผลึกเลยค่าของปัญญาสูงกว่าทับทิมอาจหมายถึง กัลปังหาสีแดง (ซึ่งคนสมัยนั้นถือว่าเป็นของมีค่า)19 เพอริโดแห่งคูชก็เปรียบกับปัญญาไม่ได้หรือจะตีราคาเป็นทองคำบริสุทธิ์ก็ไม่ได้20 “ดังนั้นปัญญามาจากไหนเล่า?และความเข้าใจอยู่ที่ไหน?21 เป็นสิ่งที่ซ่อนพ้นดวงตาของสิ่งมีชีวิตทั้งปวงและปิดบังไว้จากนกบนฟ้า22 แดนพินาศและมัจจุราชกล่าวว่า‘เราได้ยินเสียงลือเรื่องปัญญากับหู’23 “พระเจ้าทรงทราบทางไปหาปัญญานั้นและทรงทราบที่อยู่ของปัญญาด้วย24 เพราะพระองค์ทอดพระเนตรไปถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลกและทรงเห็นทุกสิ่งใต้ฟ้าสวรรค์25 เมื่อพระองค์ประทานแรงแก่ลมและตวงน้ำด้วยเครื่องตวง26 เมื่อพระองค์ทรงสร้างกฎให้ฝนและสร้างทางไว้ให้แสงแลบของฟ้าผ่า27 แล้วพระองค์ทอดพระเนตรปัญญาและทรงชันสูตรแปลได้อีกว่า ทรงอธิบายทรงสถาปนาไว้และทรงวิจัย28 และพระองค์ตรัสกับมนุษย์ว่า‘ดูเถิด ความยำเกรงองค์เจ้านาย นั่นแหละคือปัญญาสดด.111:10; สภษ.1:7; 9:10และการหันเสียจากความชั่วร้าย คือความเข้าใจ’ ”