1 คำพยากรณ์กล่าวโทษภูเขาเสอีร์ พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าอีกว่า2 “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงมุ่งหน้าของเจ้าต่อสู้ภูเขาเสอีร์ อสย. 34:5-17; 63:1-6; ยรม. 49:7-22; อสค. 25:12-14; อมส. 1:11-12; อบด. 1-14; มลค. 1:2-5และพยากรณ์ต่อมัน3 และกล่าวแก่มันว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด ภูเขาเสอีร์เอ๋ย เราเป็นปฏิปักษ์กับเจ้า และเราจะเหยียดมือของเราต่อสู้เจ้า และเราจะกระทำให้เจ้าร้างเปล่าและทิ้งร้าง4 เราจะให้หัวเมืองของเจ้าถูกละทิ้งและ เจ้าจะเป็นที่ร้างเปล่า และเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า5 เพราะเจ้าพยาบาทอยู่เป็นนิตย์ และมอบประชาชนอิสราเอลให้ แก่ฤทธิ์ดาบในเวลาพิบัติของเขา ในเวลาแห่งการลงโทษครั้งสุดท้าย6 พระเจ้าจึงตรัสว่า เพราะฉะนั้น เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะเตรียมเจ้าเพื่อรับโทษแห่งการให้โลหิตตก และโลหิตจะไล่ตามเจ้า เพราะเจ้ามีกรรมชั่วเรื่องโลหิต เพราะฉะนั้นโลหิตจึงไล่ตามเจ้าไป7 เราจะกระทำภูเขาเสอีร์ให้ทิ้งร้างและร้างเปล่า และเราจะตัดผู้ที่ไปๆมาๆเสียจากมัน8 ภูเขาของเจ้านั้น เราจะให้มีผู้ที่ถูกฆ่าเต็มไปหมด ผู้ที่ถูกฆ่าด้วยดาบจะล้มลงตามเนินเขาของเจ้า ตามหุบเขาของเจ้า และในห้วยทั้งสิ้นของเจ้า9 เราจะกระทำเจ้าให้เป็นที่ร้างเปล่าเป็นนิตย์ และตามหัวเมืองของเจ้าจะไม่มีคนอาศัย แล้วเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า10 “เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ประชาชาติทั้งสองนี้และประเทศทั้งสองนี้ จะต้องเป็นของเรา เราจะเอาเขามาเป็นกรรมสิทธิ์’ ถึงแม้พระเจ้าสถิตอยู่ที่นั่น11 เพราะฉะนั้นพระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราจะกระทำต่อเจ้าตามความกริ้วและความอิจฉาของเจ้า ซึ่งเจ้าสำแดงเพราะความเกลียดชังของเจ้าซึ่งมีต่อเขา เมื่อเราพิพากษาเจ้า เราจึงจะสำแดงตัวของเราในหมู่พวกเจ้าให้เจ้ารู้จัก12 และเจ้าจะทราบว่า เรา พระเจ้าได้ยินคำหยาบช้าทั้งปวงของเจ้า ซึ่งเจ้าได้พูดปรักปรำภูเขาทั้งหลายแห่งอิสราเอลว่า ‘มันถูกทิ้งไว้ให้ร้างเปล่า มันถูกมอบไว้ให้เรากิน’13 ด้วยปากของเจ้าเจ้าเบ่งตัวเจ้าต่อสู้เรา และว่าเราอีกมากหลายเราได้ยินแล้ว14 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เพื่อให้พิภพร่าเริง เราจึงกระทำเจ้าให้ร้างเปล่า15 ในเมื่อมรดกแห่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลนั้นต้องถูก ให้ร้างเปล่าไป เจ้าร่าเริงยินดีฉันใดเราจึงต้องกระทำแก่เจ้าฉันนั้น ภูเขาเสอีร์เอ๋ยรวมทั้งเอโดมทั้งหมด ทั้งหมดเลย เจ้าจะต้องเป็นที่ร้างเปล่า แล้วเขาทั้งหลายจะทราบว่าเราคือพระเจ้า