1 พระคุณของพระเจ้าและความหลงเจิ่นของอิสราเอล ถึงหัวหน้านักร้อง ตามทำนองกิททีธ ของอาสาฟ จงร้องเพลงถวายพระเจ้า พระกำลังของพวกเราจงโห่ร้องด้วยความชื่นบานถวายแด่พระเจ้าของยาโคบ2 จงเปล่งเสียงเพลง จงตีรำมะนาทั้งพิณเขาคู่อันไพเราะ และพิณใหญ่3 จงเป่าแตรเมื่อวันขึ้นค่ำเมื่อวันเพ็ญ ณ วันการเลี้ยงของเรา กดว. 10:104 เพราะเป็นกฎเกณฑ์สำหรับอิสราเอลเป็นระเบียบของพระเจ้าแห่งยาโคบ5 พระองค์ทรงกระทำให้เป็นคำสั่งในโยเซฟเมื่อพระองค์ทรงออกไปสู่แผ่นดินอียิปต์ข้าพเจ้าได้ยินเสียงซึ่งข้าพเจ้าไม่เคยรู้จัก6 ว่า “เราผ่อนบ่าของเขาจากภาระมือของเขา เราให้เป็นอิสระพ้นกระจาด7 เมื่อทุกข์ใจเจ้าเรียก เราก็ช่วยกู้เจ้าเราตอบเจ้าในที่ลับลี้ของฟ้าร้องเราได้ทดลองเจ้าที่น้ำ ณ เมรีบาห์ อพย. 17:7; กดว. 20:138 ประชากรของเราเอ๋ย จงฟัง แล้วเราจะทักท้วงเจ้าโอ อิสราเอลเอ๋ย เจ้าน่าจะฟังเราแล้ว9 อย่ามีพระแปลกๆท่ามกลางเจ้าเลยอย่ากราบไหว้พระต่างด้าว อพย. 20:2-3; ฉธบ. 5:6-710 เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าผู้ได้พาเจ้าออกมาจากแผ่นดินอียิปต์อ้าปากของเจ้าให้กว้างเถิด เราจะป้อนเจ้าให้อิ่ม11 “แต่ประชากรของเราไม่ฟังเสียงของเราอิสราเอลไม่ยอมรับเราเลย12 เราจึงมอบเขาไว้แก่จิตใจดื้อด้านของเขาเองให้ตามคำปรึกษาของเขาเอง13 เออ ประชากรของเรา น่าจะฟังเราและอิสราเอล น่าจะเดินในทางทั้งหลายของเรา14 แล้วไม่ช้า เราก็จะให้ศัตรูของเขานอบน้อมลงและจะหันมือของเราสู้คู่อริของเขา15 บรรดาผู้ที่เกลียดชังพระเจ้า จะหมอบราบต่อเขาและเวลาของเขาจะยั่งยืนอยู่เป็นนิตย์”16 พระองค์จะทรงเลี้ยงเขาด้วยข้าวสาลีอย่างดีที่สุด“เราจะให้เจ้าพอใจด้วยน้ำผึ้งที่มาจากหิน”